Does power corrupt?

“All power corrupts, and absolute power corrupts absolutely. The more I’ve learned, the less I believe it. Power doesn’t always corrupt. What power always does is reveal. When a guy gets into a position where he doesn’t have to worry anymore, then you see what he wanted to do all along.” - skinuo sa jednog sajta koji pratim. Skroz mi je super ovo " What power always does is reveal. When a guy gets into a position where he doesn’t have to worry anymore, then you see what he wanted to do all along."

To Find Happiness, Forget About Passion kaze HBR

http://blogs.hbr.org/cs/2012/01/to_find_happiness_forget_about.html

Kazu HBRovci da zaboravimo na passion... :-)

Gogen, dekadentni materijalizam, Umberto Eko, umetnost kao instrument saznanja

Posle gledanja filma o Polu Gogenu, dva razmišljanja, tj. citata.

Umberto Eko, Istorija lepote:"Simbolizam već udahnjuje život novim tehnikama kontakta sa stvarnošću, istraživanje Lepote napušta nebo i umetnika vuče da uroni u živu materiju. Vremenom, umetnik će zaboraviti na ideal Lepog koji ga je vodio, a umetnost više neće shvatati kao beleženje i pobuđivanje estetskog zanosa već kao instrument saznanja."

Izgleda da je Pol Gogen bio među prvima koji su slikali "crvenog psa" i koristili se simbolima, i koji su kao što je rekao Umberto Eko umetnost koristili kao instrumen saznanja. Jer koje je pitanje bitnije od pitanja "Odakle smo, ko smo i kuda idemo", koje je i ime ove Gogenove slike:

Iz pisma Pola Gogena danskom slikaru Jens Ferdinand Vilmusenu 1890. godine, pre odlaska na Južna more, citat uzet iz Jansonove Istorije umetnosti:
"Što se mene tiče, odluka je doneta. Uskoro odlazim na Tahiti, malo ostrvo u Okeaniji gde se materijalne životne potrebe mogu zadovoljiti i bez novca. Želim da zaboravim sve nevolje prošlosti, želim slobodno da slikam ne očekujući slavu u očima drugih, želim tamo da umrem i da budem zaboravljen... U Evropi se za iduće pokoljenje spremaju strašna vremena: carstvo novca. Sve je trulo, čak i ljudi, čak i umetnost. Tahićanin, naprotiv, pod večno letnjim nebom, na čudesno plodnoj zemlji, treba samo da pruži i da ubere plod i nikad ne treba da radi. Dok su u Evropi muškarci i žene plen hladnoće, gladi i bede i preživljavaju samo zahvaljujući neprekidnom radu i borbi, Tahićani, srećni stanovnici dalekog raja Okeanije poznaju samo blagost života. Živeti za njih znači pevati i ljubiti...."